Gewoon eten. Normaal eten. Intuïtief eten. Het heeft allerlei benamingen. Maar de basis is altijd hetzelfde: een positieve relatie met eten. Herinner jij je nog hoe dat voelt? Of ben je dat, zoals ik, onderweg ergens verloren?

Ik noem het ook weleens ‘gewoon eten’. Omdat je dat op twee manieren kan lezen: gewóón eten en gewoon éten.

Gewóón eten betekent gewone dingen eten. Geen calorie-arme toestanden, geen vetvrije uitvindingen, geen vochtafdrijvende wondermiddeltjes … Alles wat beweert goed te zijn voor je lijn, doet absoluut niets voor je. Met gewone producten doe je je lichaam een groter plezier.

Gewoon éten betekent dat eten alleen eten is. Het is geen morele veroordeling (‘Ik ben zo slecht omdat ik die koeken gegeten heb’) of een manier om je waarde te bepalen (‘Waarom heb ik dat ijsje gegeten? Ik ben toch zo’n zwakkeling’). Eten is de handeling die je uitvoert om je lichaam te voeden. En daar hoef je verder niet al te veel over na te denken.

Ik vind het heel moeilijk om gewoon te eten. Dat komt omdat ik 20 jaar van mijn leven op dieet geweest ben en mijn relatie met eten daardoor helemaal verstoord is.

Ik heb jarenlang mijn lichaam proberen wijs te maken dat het zelf niet wist wat goed voor me was. Dat ik dat wel met mijn verstand zou bepalen en het niet nodig was om te luisteren naar de signalen die het stuurde. Met als gevolg dat ik dus de balans kwijt ben.

Want dat is uiteindelijk de essentie: gewoon eten draait om opnieuw de juiste balans vinden.

Een balans in voedingsstoffen, zodat je lichaam niets te kort heeft. Een balans in hoeveelheden, zodat je niet rammelt van de honger en ook niet overvol zit. Een balans in gedachten, zodat je niet de hele dag alleen maar aan eten denkt.

Dat betekent overigens niet dat die balans dan altijd perfect in evenwicht is. Je zal nog steeds weleens een stukje chocolade eten als je je verveelt of drie keer opscheppen wanneer je lievelingsgerecht op tafel staat (en je dan gaan omkleden omdat je jeansbroek te hard spant …). Maar over het algemeen ga je wel merken dat alles juist zit en goed voelt op het vlak van eten.

Dat is in ieder geval voor mij het doel.

Ik zou dolgraag opnieuw gewoon kunnen eten, zonder me bij elke maaltijd af te moeten vragen of ik wel aandachtig genoeg ben, of ik tijd genoeg neem en of ik mijn lichaam geef wat het nodig heeft. Ik kijk echt uit naar het moment waarop dat een natuurlijke gewoonte is.

Maar nu is dat nog niet zo. Ik ben nog volop bezig om uit te zoeken hoe dat er in de praktijk uitziet.

Ik ben nog aan het leren hoe ik mijn lichaam kan vertrouwen nadat ik mezelf jarenlang heb wijsgemaakt dat ik dat niet kon.

Het is wel al een pak beter dan enkele jaren geleden toen ik nog op dieet stond. Ik weet nu zoveel meer over wat me voedt, wat ik lekker vind en wat me buikpijn geeft. En dat is een schat aan informatie! Maar ik heb ook nog veel te leren.

Ik besef trouwens ook dat deze les niet zomaar gedaan zal zijn na een bepaalde tijd. Ons lichaam verandert nu eenmaal door de jaren heen en daarmee ook onze smaken en voorkeuren. En bij elke stap leren we weer nieuwe dingen.

Maar het mooie van gewoon eten en weer vertrouwen in je lichaam, is dat die nieuwe dingen leren dan bijna vanzelf gaat. Omdat je weet dat je lichaam je wel de juiste signalen zal geven.

Het zal nog wel eventjes duren voor ik het gevoel ga hebben dat bij mij alles in balans is. Dat vraagt veel geduld en heel wat oefening. Maar toch ben ik blij dat ik ervoor gekozen heb om het op deze manier te doen. Want ik weet dat het me oneindig meer gaat opbrengen dan diëten ooit gedaan heeft.