Stoppen met diëten? Dat is voor veel vrouwen geen optie. Want, denken ze, als ik geen dieet meer volg, dan laat ik mezelf volledig gaan en eet ik alleen nog maar ongezonde dingen! Maar dat is een groot misverstand …

Toen ik besliste om te stoppen met diëten, heb ik inderdaad een periode gehad waarin ik alles at wat los of vast stond. Want ineens mocht alles. Er was geen lijst met eten dat verboden was. Geen winkelrekken die ik moest vermijden wanneer ik de boodschappen deed. Ik heb toen veel chocolade gegeten. En ijs. En frietjes. Hmmm …

Het was gewoon de omgekeerde wereld: ineens mocht ik alles eten, zonder me ergens iets van aan te trekken. En dat deed ik dus ook. Dessert? Yes, please! Chips bij de film? D’uh! Chocolade bij het ontbijt? Geef maar! De redenering was: ik mág alles eten, dus dan doe ik dat ook.

En ja, dat heeft een tijdje geduurd, want ik had mijn leven lang niets anders gedaan dan mezelf dingen ontzegd. En nu had ik deze enorme vrijheid, dus daar moest ik gewoon van profiteren.

Maar op een gegeven moment verminderde dat. Ik herinner me nog dat ik op een avond aan het koken was en toevallig een pakje chocolade zag liggen dat ik drie dagen ervoor gekocht had. Drie dagen! Dat zou ervoor nooit zo lang overleefd hebben. Maar ik had er toen gewoon geen zin in. Het mocht wel, maar het moest niet meer.

Zo ging het ook met andere dingen:

Een pak koekjes at ik niet meer in één keer leeg, een halve zak chips kon gerust terug de kast in en de pot nutella was ineens minder snel leeg.

En ik merkte stilaan ook dat mijn lichaam iets te vertellen had. Een paar dagen vettig eten was natuurlijk wel lekker en gemakkelijk, maar ik voelde me dan ook loom. Een dubbele portie pasta was heerlijk, maar daarna moest ik een uur op de zetel liggen voor ik weer kon bewegen.

Dat waren allemaal signalen van mijn lichaam die ik ervoor nooit opgemerkt had, omdat de boodschap me niet interesseerde.

Want mijn doel was afvallen. Dat was het enige wat telde. Dus tijdens periodes van diëten luisterde ik niet naar mijn lichaam (“Honger? Dat gaat wel over!”) en tijdens periodes van overeten ná een dieet ook niet (“Laat me gerust, ik heb dit nodig!”). Ik vertrouwde mijn eigen lichaam niet.

Waarom zou ik ook? Ik vond dat ik het moest veranderen, dat het lelijk was, dat er niets mooi aan was. Als ik het zo haatte, hoe zou ik het dan kunnen vertrouwen? Maar door te werken aan mijn zelfbeeld en te leren om mijn lichaam te accepteren zoals het is, veranderde dat.

Want wat je graag ziet, dat verzorg je!

Je kinderen, je huisdier, je tuin … en dus ook je lichaam. Ik begon mezelf en mijn lichaam graag te zien en iets waar je om geeft, dat wil je verzorgen. Dat betekent dat je dingen eet die je lichaam nodig heeft, en dat zijn echt niet elke dag frieten en hamburgers. Het betekent ook dat je beweegt, omdat je voelt dat je daar meer energie van krijgt. Dat je je mooi kleedt, omdat je daar blij van wordt …

Het is dus echt een heel groot misverstand dat je jezelf niet meer verzorgt als je gaat stoppen met diëten. Eigenlijk is net het tegenovergestelde waar: als je geen dieetregeltjes meer moet volgen en opnieuw je lichaam leert vertrouwen, dan verzorg je het net veel meer!