Eeuwenoud dieetleed
Veel mensen hebben nogal wat extreme dingen gedaan om af te vallen. En dat is niet nieuw. Om aan te tonen hoever dieeetleed ging, vind je hier een overzicht van uitvindingen en personen die bijgedragen hebben aan de uitgebreide en soms bizarre historie van onze dieetcultuur.
1558
Discorsi della vita sobria
Luigi Cornari publiceerde het boek ‘Discorsi della vita sobria’, waarin hij pleit voor een sober leven nadat hij daarmee zelf veel afgevallen was. Per dag at hij ongeveer 340 gram aan voedsel en dronk hij ongeveer 400 ml wijn.
1727
Thomas Short
In 1727 dacht Thomas Short dat moerassige gebieden een oorzaak waren van ‘obesitas’ en je die dus moest vermijden. In zijn boek ‘A discourse concerning the causes and effects of corpulency’ schreef hij:
“Corpulency may be promoted, not only by a foggy air, but by the constant air of wet, flat, and marshy countries, as Holland…”
1757
Malcolm Flemyng
In zijn boek ‘A discourse on the nature, causes and cure of corpulency’ raadde Malcolm Flemyng in 1757 mensen aan om zeep opgelost in water te drinken. Want, zo dacht hij, om af te vallen moet je overtollige olie uit je lichaam verwijderen en vermits zeep dat doet met vlekken op kleren werkt dat ook in je lichaam.
1863
William Banting
In 1863 schreef William Banting een boekje genaamd ‘Letter on Corpulence, addressed to the public’. Daarin beschreef hij een dieetplan dat hij volgde waarmee hij veel afgevallen was (in essentie een low-carb dieet) en het werd een bestseller.
1890’s
Obesity belt
In de jaren 1890 kwam er een ‘obesity belt’ op de markt. Deze riem was “used to advantage by corpulent people” en werd rond de buik gespannen zodat er geen plaats meer was “for surplus fat to accumulate”.
Phytoline
In diezelfde tijd was er ook Phytoline: dieetpillen die arseen en strychnine (beide giftige stoffen) bevatten, alsook karmozijnbes (met een laxerend effect). Maar volgens de advertentie heeft dit product uiteraard geen “evil after-effects whatsoever” …
1900
Rubberen ondergoed
Begin 1900 waren rubberen ‘kledingstukken’ een trend. Het idee was dat het rubber je deed zweten waardoor je zou afvallen, maar in de praktijk zorgde het er vooral voor dat je huid beschadigd geraakte en gemakkelijker kon zweren en infecteren.
1910’s
Horace Fletcher
In 1913 raadde Horace Fletcher aan om op je voedsel te kauwen tot het zo goed als vloeibaar was. Eerst zei hij dat je 32 keer moest kauwen (één keer voor elke tand), maar later ging het tot 100 keer per hap. Deze methode om af te vallen werd bekend als ‘fletcherism’.
Calorieën tellen
In 1917 verscheen het boek ‘Diet and Health With Key to the Calories’ van Lulu Hunt Peters. Zij introduceerde het concept van calorieën tellen in de context van voedsel. Je at vanaf nu dus geen snee brood meer, maar “100 calories of bread”.
1920’s
Badzout
Rond 1920 kwamen er verschillende soorten badzout op de markt die je beloofden dat je daarmee zou afvallen.
In theorie dan, want in de praktijk blijken zout, maïszetmeel, bicarbonaat en citroenzuur niet echt geschikt om “nearly two pounds per bath” te verliezen …
Dieetpillen
Rond 1925 had je dieetpillen, waaronder Marmola, “the easy and pleasant way to reduce”.
Behalve dan dat het gemaakt was van schildklierextract, wat zorgde voor een verhoogd hartritme, abnormale hartkloppingen, pijn in de borstkas, hoge bloeddruk en de dood. Oeps.
Graybar Stimulator
Nog steeds in de jaren 1920 had je ook de Graybar Stimulator: een machine waarbij je een riem rond je middel moest hangen en wanneer je de machine aanzette, trilde die waardoor je vet zou ‘oplossen’.
Zeep en crèmes
Nog meer wondermiddeltjes die populair waren in de jaren ’20: zeep en crèmes die ervoor zorgden dat je ging afvallen.
Ook al werkten de producten niet, de namen – zoals ‘La-Mar Reducing Soap’ en ‘Fatoff’ – lieten in ieder geval niets aan de verbeelding over.
Zuignapmassage
Dr. Lawson’s Guaranteed Fat Reducer was een soort zuignap die werkte als een vacuüm-massage wanneer je die op je lichaam plaatste.
Het doel was “to dissolve superfluous fat from the system” en als je na 11 dagen geen resultaten zag, dan kreeg je je geld terug.
Begeleide oefeningen op muziek
Met de Wallace Reducing Records kon je oefeningen doen op muziek (en bijbehorende instructies).
Het resultaat: ‘Reduce spare-tire waistline and bulging hips. Regain a slender figure. Feel better the first day, weigh less in a week’
Een voorbeeld van een oefening:
Sigaretten
Sigaretten werden vanaf 1929 gepromoot als een manier om af te vallen. Lucky Strike, een sigarettenmerk, bracht een hele reeks advertenties uit met de slogan:
“To keep a slender figure no one can deny…reach for a lucky instead of a sweet.”
1930’s
Dinitrophenol
In 1933 kwamen er dieetpillen op de markt met dinitrophenol, een chemische stof die je metabolisme spectaculair verhoogt.
Veelvoorkomende bijwerking: cataract. En de dood, want het verbrandt je van binnenuit.
William Hay
William Hay kwam in 1935 met het idee dat je niet gelijktijdig koolhydraten en eiwitten mocht eten, omdat het menselijke lichaam dat niet aan kan en zou zorgen voor een ‘digestive explosion’.
1940
Galbonen
Bile beans ( = galbonen) waren uitgevonden om galaandoeningen te behandelen, maar kregen in 1940 een update als dieetpil. Het was eigenlijk gewoon een laxeermiddel met enkele smaakstoffen eraan toegevoegd zoals pepermunt en drop.
1950’s
Magic Couch
Mr. Stauffer’s Magic Couch werd populair in de jaren 1950 als een manier “to idle away unwanted inches”. Het is een soort bank die trilt en als je erop gaat liggen krijg je het effect van “essential exercise without lifting a finger”.
Kauwgum
“It’s fun to reduce with kelpidine chewing gum!”
Met het dr. Phillips Reducing Plan moest je elke dag drie ’tasty, well-balanced’ maaltijden eten en als je tussendoor zin had in een ‘fattening snack’, moest je in de plaats op deze kauwgum – van zeewier – kauwen.
1960’s
Amfetamines
Rond 1960 werd reclame gemaakt voor amfetamines om je honger te stillen en zo gewicht te verliezen.
Dat het zorgde voor hoge bloeddruk en psychoses, en dat je er ook verslaafd aan kon geraken, moest je er ook wel bij nemen natuurlijk …
‘Calories don’t count’
In 1961 publiceerde Herman Taller het boek ‘Calories don’t count’, waarin hij zei dat je zoveel mocht eten als je wilde, zolang je daarbij ook saffloerolie innam (wat hij uiteraard verkocht).
Taller werd later veroordeeld voor ‘mail fraud’.
Hypnose
Edwin Baron kwam in 1964 uit met zijn LP ‘Reduce through listening’. Hij liet je daarmee volledig ontspannen om dan uiteindelijk de boodschap te geven dat “you will be unable to eat sugar, starches, fats or oils”.
Je werd dus een beetje gehypnotiseerd, zeg maar.
1970’s
Opblaasbare rubberen shorts
Yep, dat heb je goed gelezen.
De makers van de Wonder Sauna Hot Pants gingen in de jaren ’70 terug naar het idee dat je centimeters kon verliezen door het overtollige vet rond je buik en heupen uit te zweten.
Sexy pineapple diet
In 1970 publiceerden Inge en Sten Hegeler uit Denemarken het boek ‘The Sexy Pineapple Diet’. Daarmee zou je afvallen, meer energie en ‘sexual capacity’ krijgen.
Waarom ananas? Omdat ananas met slagroom op dat moment een populair dessert was.
Scrubhandschoen
De Slimmers Glove System uit 1974 is in essentie een scrubhandschoen. Daarmee zou je kilo’s en centimeters verliezen én je cellulitis – ‘fatty bulges that cling to your waistline, hips and thighs’ – verminderen. Het werd gepromoot als een European Home Beauty Spa.
The Last Chance Diet
Met The Last Chance Diet van Roger Linn uit 1976 dronk je enkel Prolinn, een vloeibare proteïnemix, wat neerkwam op 400 calorieën per dag.
Het was gemaakt van gemalen slachtafval, zoals hoeven, hoorns en beenderen.
Gevolg: bijna 60 mensen zijn hieraan gestorven.
‘More of Jesus, less of me’
‘More of Jesus, less of me’ is een boek uit 1976 waarin o.a. een voorbeeldcontract staat dat je met de duivel kan afsluiten en de tip om in de supermarkt enkel eten te kopen “that you think Jesus, Peter or Paul would buy”.
Vision-Dieter bril
In de jaren 1970 had je voor $19,95 de Vision-Dieter Glasses, een bril met één blauw en één bruin glas.
Die specifieke kleuren zouden zorgen voor een “low-level confusion in the subconscious” waardoor je minder honger zou hebben en dus zou gaan afvallen.
2007
Hawaii chair
“If you can sit, you can get fit” beloofde de Hawaii Chair in 2007.
Het zitvlak van deze stoel draait rond in een cirkelbeweging, zodat je middel continu in beweging is alsof je de hula danst
(vandaar de link met Hawaii – en ja, dat is wrong on so many levels).
Ook interessant:
Dikke mensen zijn geen teflon-pannen
Ook als je jezelf en je lichaam graag ziet, ben je niet ongevoelig voor opmerkingen. Dat is logisch, want je bent ook maar een mens. Zelfliefde zorgt er dan ook niet voor dat niks je nog raakt, maar wel dat je er sneller overheen geraakt en je lichaam niet de schuld...
Hoe intuïtief eten nog altijd een dieetmentaliteit kan zijn
Om volledige vrijheid rond eten te ervaren moet je de eetregels in je hoofd volledig loslaten. Ja, ook die waarvan je denkt dat ze onschuldig zijn, zoals vijf stukken groenten en fruit per dag eten.Elk dieet dat er bestaat heeft zo z’n eigen regeltjes. Je moet...
Sporten of niet sporten, aan jou de keuze
Net zoals je je relatie met je lichaam moet herstellen om uit de dieetcultuur te stappen, kan dat ook het geval zijn met sporten. Je kan leren om weer met plezier te bewegen, maar ook als dat niet lukt, hoef je je daar niet schuldig over te voelen.Je wilt graag...