Jezelf accepteren is niet de oplossing

Jezelf accepteren met al je schoonheidsfoutjes en imperfecties, dat is wat je tegenwoordig moet doen om gelukkig te zijn, zo lijkt het wel. En dat is een mooi doel, maar eerlijk? Jezelf accepteren is niet de juiste oplossing voor het probleem.

Een onbekende roept op straat een scheldwoord naar je. Een vriendin maakt een goedbedoelde opmerking die helemaal verkeerd binnenkomt. Je leest voor de zoveelste keer een artikel over de ‘obesitasepidemie’. En als je dan eventjes verzucht dat die dingen je best wel hard raken, dan is er vroeg of laat altijd iemand die de gouden tip heeft: “Je moet jezelf leren accepteren, dan maakt het niet uit wat andere mensen zeggen.” Maar hoe mooi dat idee ook is, in de praktijk is dat het meest frustrerende advies dat je kan krijgen.

Jezelf graag zien betekent namelijk niet dat je nooit meer onzeker bent. Het is niet omdat je over het algemeen blij bent met jezelf en je lichaam. dat je daarom nooit nog een slechte dag hebt.

En het moet maar net gebeuren dat iemand je op zo’n dag treft en een opmerking geeft. Dat raakt je, dat voel je en dat doet pijn. Woorden hebben nu eenmaal een impact op mensen. En dat verandert niet omdat je jezelf geaccepteerd hebt.

Jezelf graag zien helpt wel om gemakkelijker en sneller over bepaalde dingen heen te geraken, maar het zorgt er niet voor dat je alles zomaar langs je af kan laten glijden. Dat is niet realistisch, want we zijn uiteindelijk wel allemaal mensen met gevoelens.

Individu vs. systeem

Bovendien gaat het probleem verder dan je eigen gevoelens. Die zijn uiteraard belangrijk, maar het zit veel dieper. Dat je jezelf accepteert, betekent namelijk niet dat anderen dat ook doen. En met ‘anderen’ bedoel ik niet alleen die onbekende mensen op straat die een opmerking geven, maar ook de maatschappij als systeem.

Ik kan bijvoorbeeld heel zelfverzekerd bij de dokter binnenstappen, maar als die mij zegt dat ik misschien eens een maagoperatie zou moet overwegen en mij verder niet onderzoekt … dan mag ik mezelf nog zoveel geaccepteerd hebben als ik wil, de juiste zorg heb ik dan niet gekregen.

Jezelf accepteren is geen oplossing als de rest van de maatschappij nog altijd vindt dat dikke mensen minderwaardig zijn. Zolang dikke mensen gediscrimineerd worden in onze maatschappij, is er meer nodig dan leren hoe je jezelf en je lichaam kan aanvaarden. Om dikke mensen een evenwaardige plaats te geven in onze maatschappij, moeten we vechten tegen het systeem.

Je moet weten dat er zoiets bestaat als een dieetcultuur. Dat de dieetindustrie miljoenen verdient door onze onzekerheden uit te buiten. Dat diëten niet werkt. Dat alles veel complexer is dan de maatschappij ons wil doen geloven. Dáár moeten we tegen vechten.

Jezelf accepteren is belangrijk, maar vechten voor het grotere doel is dat ook. De twee kunnen naast elkaar bestaan. Sterker nog: ze vullen elkaar perfect aan.