Heb jij ooit al eens iets niet gedaan omdat je dacht dat je te dik was? Ik wel. Omdat ik me altijd afvroeg wat anderen wel van me zouden denken. Jammer eigenlijk, want hoeveel mooie herinneringen heb ik op die manier laten liggen?

De laatste keer dat ik het heel bewust heb meegemaakt, was toen we met een aantal mensen in een typische American mall waren en een escape room tegenkwamen. Dat is een spel waarbij je fysiek in een ruimte terechtkomt waaruit je moet ontsnappen door allerlei puzzels op te lossen.

Iedereen was heel enthousiast om dit te doen en bij mij flitste er dit door mijn hoofd: ja, maar, kan ik dat allemaal wel? Want ik ben dik en stel dat ik dan ergens vast kom te zitten en mezelf belachelijk ga maken …

En ik begon – uit gewoonte – onmiddellijk naar een excuus te zoeken: uhm, ik ben eigenlijk een beetje moe. Ik zal hier wel iets gaan drinken en op de jassen letten.

Dat was geen vreemde gedachte voor mij, want ik heb me in mijn leven al dikwijls afgevraagd of ik niet te dik ben om iets te doen.

En vroeger kreeg die gedachte dikwijls de bovenhand. Maar deze keer ging het anders, want dit is hoe het er onmiddellijk daarna in mijn hoofd aan toe ging:

Allé nu, doe niet belachelijk! Je bent helemaal naar hier gekomen en iedereen wil het doen. Jij zelf ook, want het ziet er zo plezant uit! Waarom zou je nu saai op je eentje gaan zitten en dan achteraf spijt hebben omdat de rest toffe verhalen aan ‘t vertellen is? 

En denk eraan: dat was allemaal in een flits van een seconde, hè. Maar mijn persoonlijke peptalk hielp, want ik heb die escape room gedaan … en het was ongelofelijk plezant! We hebben o.a. een draak verslagen en de wereld gered – graag gedaan overigens 😉

Ik was dus heel blij dat ik mijn twijfel had overwonnen en achteraf kon meepraten over hoe goed we het toch gedaan hadden.

Natuurlijk heb ik nadien ook nog verder nagedacht over wat er zich op dat moment allemaal in mijn hoofd had afgespeeld.

En ik besefte dat ik in mijn leven waarschijnlijk veel van die leuke momenten heb laten passeren.

Gewoon omdat ik dácht dat het niets voor mij zou zijn omdat ik dik ben. Omdat ik dácht dat ik me belachelijk zou maken. Omdat ik dácht dat anderen zouden lachen. Terwijl dat in werkelijkheid waarschijnlijk niet het geval geweest zou zijn.

Op dat moment heb ik me daarom ook voorgenomen om mezelf nooit meer tegen te houden om plezier te maken.

Ik ben er zeker van dat ik nog wel de neiging ga hebben en dat de twijfel zal toeslaan. Maar dan ga ik mezelf opnieuw een goeie peptalk geven. Want waarom zou ik geen plezier mogen maken? Waarom zou ik mezelf mooie momenten ontzeggen?

Want wat denk je dat ik me op het einde van mijn leven het meeste ga herinneren: het moment dat ik op de jassen aan het letten was, of dat ik met het grootste plezier bezig was de wereld te redden?

Dus ga ook eens bij jezelf na: hoe dikwijls heb jij iets leuks aan je voorbij laten gaan enkel en alleen omdat je dácht dat je er te dik voor was?

Ik hoop dat het niet dikwijls is voorgevallen. Maar als dat wel zo is, dan nodig ik je uit om samen met mij de beslissing te nemen om dat niet meer te laten gebeuren.